Gods trouw blijkt in de geschiedenis van de kerk. De kerkgeschiedenis van een plaatselijke gemeente is evenzeer een teken van Zijn trouw als de ‘grote kerkgeschiedenis’. Eeuwenlang is in de kerk van Oud-Alblas de gemeente van Christus samengekomen rondom het Woord van God. Die gemeente was er al voor de Reformatie. Door de Reformatie heeft God Zijn gemeente opgericht uit het diepe verval en het heldere licht van Zijn Woord laten schijnen in duistere harten. Vierhonderd jaar heeft de verkondiging van Gods Woord beslag gelegd op de gemeente. Dat kan niet zonder vrucht blijven, want Gods Woord keert nooit ledig tot Hem terug; het doet wat Hem behaagt. (Jes. 55:11).
Ook in de ‘kleine kerkgeschiedenis’ zie je dat de kerk niet bestaat dankzij de inspanning van mensen. Je moet eerder constateren dat zij er nog is ondanks de fouten en zonden van mensen. Christus Zelf vergadert, beschermt en onderhoudt Zijn gemeente. Daar komt geen mensenhand aan te pas. Toch wil Hij Zich bedienen van mensen en werkt Hij door middel van hen aan de opbouw van Zijn gemeente. Daarom mogen we ook in dankbaarheid terugblikken naar hen die in ons midden het Woord van God verkondigd hebben.
Het is 400 jaar geleden dat Hendrikus Swalmius intrede deed als eerste ‘eigen’ predikant. In die vier eeuwen is er meer dan 40.000 keer gepreekt, onvoorstelbaar! Wij weten ons verbonden met het voorgeslacht door dezelfde Bijbel, dezelfde Psalmen en bovenal in dezelfde Heiland! Tijden veranderen, maar de nood van het menselijk hart en de boodschap van genade en verzoening door Jezus Christus, veranderen niet.